İnsan ne yaparsa kendine yapar. Tüm hayatı boyunca verdiği kararlardan dolayı yaşadığı sevinç, üzüntü, heyecan, stres, hayal kırıklıkları onun hayatını oluşturur. Durum böyleyken insanın kendini sevmemesi olanaksız kalır.
İnsan kendini sevmezse kendini kabullenmezse, kimse onu sevemez ya da kabullenemez. İnsan fıtratı gereği diğer insanlar ile yaşamaya mecbur kılınmıştır.
Ama diğer insanlarla olan duygular örneğin herkesin (yani çoğunluğun) gözünde büyüttüğü aşk duygusunu ele alalım.
İnsanın kendini sevme duygusu aşk duygusunun da önüne geçer.
Çünkü insanlığın en özünde bencillik yatar.
Bencilliğimiz ile insanlara olan sevgilimiz de birbirine bağlıdır.
Birinden yeteri kadar aldığımız onay, sevgi göstergesi kendimize olan inancımızı arttırır yani kendimizi daha çok sevmeye başlarız.