Ölüm ama nasıl? Ölümün psikolojisine girince canımın yanması umrumda olmayacak. Göğsümün ortasındaki taş gibi sıkıntı veya göğsümün ortasında bıçak yarasının acısı gibi bir acı geçecek. Her şeyi bir kenara bırakıp gitmek, açgözlü ve hırslı insanları kendi hallerine bırakıp gitmek en iyisi. Ölüm aslında bir kurtuluş. Yaşamak aslında zulüm. Niye çocuk doğuruyorlar? Dünyaya her gelen çocuk acı çekiyor.Hayata karışamıyorum. Hayatı yaşayamadığımı hissediyorum. Ve yaşama isteği yüzünden boş veremiyorum da. Boş versem çözülcek aslında. Yoruldum ya. İş bulmak sıkıntı her şey sorun...
Hepimizin sorunu bu aslında. Yaşıyoruz ama niye? Yaşamak için herhangi bir sebebimizi bile yaratamıyoruz. Etrafımız kısıtlı bir kutu gibi. Sanki yaşadığımız yer tamamen bir hapis. Çevrem tamamen yoksullukla sarılı. Mutlu değiliz, olamıyoruz çünkü hep bir yarım kalmışlık hissi. Karanlık gökyüzüne sarılmış etrafımız da mavi'ye hasretiz gibi..Hayata karışamıyorum. Hayatı yaşayamadığımı hissediyorum. Ve yaşama isteği yüzünden boş veremiyorum da. Boş versem çözülcek aslında. Yoruldum ya. İş bulmak sıkıntı her şey sorun...
Evet belki gerçekten öyleyiz ama bizlerde bu şekilde sadece negatif düşünürsek hiç bir yere gelemeyiz. Pozitif düşünmek için sebep de bulamıyoruz ki efendim...Hepimizin sorunu bu aslında. Yaşıyoruz ama niye? Yaşamak için herhangi bir sebebimizi bile yaratamıyoruz. Etrafımız kısıtlı bir kutu gibi. Sanki yaşadığımız yer tamamen bir hapis. Çevrem tamamen yoksullukla sarılı. Mutlu değiliz, olamıyoruz çünkü hep bir yarım kalmışlık hissi. Karanlık gökyüzüne sarılmış etrafımız da mavi'ye hasretiz gibi..
İnanın günümün başlangıcı böyle.. Evrenin çekim gücüne inanırım nasıl bakarsan öyle gelişir olaylar vs ama.. Evrenin buna bile inancı kalmamış gibi..Evet belki gerçekten öyleyiz ama bizlerde bu şekilde sadece negatif düşünürsek hiç bir yere gelemeyiz. Pozitif düşünmek için sebep de bulamıyoruz ki efendim...
Çok teşekkür ediyorum gerçektenBazen böyle dusunceler inanın hepimizde oluyor..evet iş bulmak sıkıntılı özellikle nereden başlayacağını bilememek ama sabredince biraz da emek verince bir şekilde her şey yoluna giriyor dönüm baktığınızda geçmişe neler yaşamışım nerelerden geçmişim diyeceksiniz
Bugünkü edecegim duaya sizide katıyorum guzel haberlerinizi bekliyorum
Şöyle... "Ölümü kabullenip ölmemek" daha iyi olabilir. Çünkü ölürsek sonu pek başarılı bitmiş olmaz. Ölmek için de o kadar saçma sapan acılı süreçlerden geçmedim, kendime haksızlık. Bu kafada olmak daha sağlıklı ya sanki çocuk doğurmak farklı bir boyut tabii. Sadece "her açıdan" yeterli insanlar doğurmalıÖlüm ama nasıl? Ölümün psikolojisine girince canımın yanması umrumda olmayacak. Göğsümün ortasındaki taş gibi sıkıntı veya göğsümün ortasında bıçak yarasının acısı gibi bir acı geçecek. Her şeyi bir kenara bırakıp gitmek, açgözlü ve hırslı insanları kendi hallerine bırakıp gitmek en iyisi. Ölüm aslında bir kurtuluş. Yaşamak aslında zulüm. Niye çocuk doğuruyorlar? Dünyaya her gelen çocuk acı çekiyor.
Bekleyip görcez bu gidişat nereyeEvet belki gerçekten öyleyiz ama bizlerde bu şekilde sadece negatif düşünürsek hiç bir yere gelemeyiz. Pozitif düşünmek için sebep de bulamıyoruz ki efendim...
Üzdü bu yazı. TeşekkürlerHepimizin sorunu bu aslında. Yaşıyoruz ama niye? Yaşamak için herhangi bir sebebimizi bile yaratamıyoruz. Etrafımız kısıtlı bir kutu gibi. Sanki yaşadığımız yer tamamen bir hapis. Çevrem tamamen yoksullukla sarılı. Mutlu değiliz, olamıyoruz çünkü hep bir yarım kalmışlık hissi. Karanlık gökyüzüne sarılmış etrafımız da mavi'ye hasretiz gibi..