- 24 Ağu 2022
- 27
- 5
- 3
Hiçkimsenin benim kadar özel hayatım yüzünden psikolojik şiddete uğradığını düşünmüyorum. Dert yakınan yeni nesle verilen tavsiyeler bana verilmedi. Yaşları büyük ya, sözumona abilik/ablalık yapacaklar. Üniversite 2. sınıfa kadar alkol ve sigaram olmamasına rağmen yine de bu psikolojik şiddete uğruyordum. Çok konuşkan biri değilim, çünkü içimdekileri anlatırsam veya söz ya da davranışlarımdan dolayı istediğim mesleği yapmam engellenir diye korktum. Çok ses çıkarmazsam insanların gözünde iyi olarak görürüp yardım görürüm diye düşündüm. Ki gerçekten de özel hayat ve aile, arkadaş, iş hayatını keskin bir şekilde ayıran biriyim ama bu kadar temkinli hareket etmeme rağmen üstüme oynanan oyunlardan kurtulamadım. Sessizim diye güvenilmez oldum. Ben sessiz olurken insanları gözlemliyorum. Gözlemlerken nasıl hareket edeceğimi belirliyorum, çünkü bunu onlara söylediğimde bir şey demezler ki gerçekten bunu da denedim. Benden habersiz benimle ilgili plan yapıyorlar. Paranoyaksam söyleyin o psikiyatrist bozuntularına bana rapor verip devletten aylık almamı sağlasın, çünkü hayatımı idame ettirmem lazım. Ben ne ara bu kadar nefret ettirdim kendimden?